انواع کم شنوایی
می توان کم شنوایی (ناشنوایی) را بر اساس ناحیه ای از گوش که دچار آسیب شده است، در سه دسته مختلف طبقه بندی کرد:
کم شنوایی انتقالی (هدایتی) – Conductive
هنگامی که کم شنوایی (و یا ناشنوایی) در اثر مشکلات و آسیب های وارده بر کانال گوش، پرده گوش، گوش میانی و استخوانچه های گوش میانی (چکشی، سندانی و رکابی) بوجود آمده باشد، کم شنوایی از نوع انتقالی (Conductive) می باشد. از دلایل افت شنوایی انتقالی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ناهنجاری در ساختار گوش خارجی، کانال گوش و گوش میانی
- تجمع جرم (واکس گوش) و یا اجسام خارجی درون کانال گوش
- تجمع مایع در گوش میانی ناشی از سرما خوردگی
- عفونت گوش میانی که می تواند منجر به تجمع مایع درون گوش میانی شده و حرکت پرده گوش و استخوانچه های گوش میانی را مختل کند. به ابن عارضه اصطلاحا Otitis Media نیز گفته می شود.
- عفونت کانال گوش
- آلرژیها کوچک گوش میانی شده و باعث ایجاد اختلال در حرکت و ارتعاش آن می شود.
کم شنوایی حسی عصبی – Sensorineural
هنگامی که کم شنوایی (و یا ناشنوایی) به خاظر مشکلات گوش داخلی (آسیب های عصبی) بوجود آمده باشد، کم شنوایی از نوع حسی عصبی (Sensorineural) بوده که رایج ترین نوع ناشنوایی و یا کم شنوایی می باشد. از مهمترین دلایل افت شنوایی حسی-عصبی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بیماری منیر – Meniere’s Disease
- کهولت سن (Presbycusis)
- آسیب عصبی ناشی از سفلیس
- کاهش شنوایی با علت ناشناخته (Idiopathic Hearing Loss)
- تومور های عصبی نظیر آکوستیک نوروما
- مسمومیت دارویی نظیر آسپرین و آمینوگلیکوسید و داروهایی که در شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.
- آسیپ های ناحیه سر
- قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای بسیار بلند (Noise Induced Hearing Loss – NIHL). صداهای شدید بالای ۷۵ دسیبل باعث رسیدن آسیب به گوش داخلی می شوند.
کم شنوایی ترکیبی – Mixed
هنگامی که کم شنوایی منشا دوگانه حسی عصبی و انتقالی داشته باشد. در این نوع کاهش شنوایی، بخش های مختلف گوش (خارجی، میانی و داخلی) و اعصاب شنوایی ممکن است آسیب دیده باشند.